Het is een mooie trip naar Namche. Ik ben ook wel benieuwd naar deze plaats, omdat het een bekende plek is. Het is eigenlijk de uitvalsbasis voor expedities naar Mount Everest en andere hoge toppen in de regio. Hoewel we behoorlijk wat toeristen zien, had ik verwacht dat het veel drukker zou zijn. Tijdens de Dhaulagiri trekking in 2000 liepen we een stukje Annapurna trail en dat leek wel een snelweg. 
Het is wel zo, dat in de ochtend de meeste toeristen op pad gaan, waarna je ze in de middag niet meer ziet. We hebben beleven veel lol aan het bekijken van de meest vreemde toeristen. Sommigen lopen in smetteloze kleding met Nordic stokjes rond, vergezeld van een drager. De dikke Japanners die zich op zielige paardjes naar boven laten sjokken vinden we het ergst. We lopen hoog boven de rivier en hebben prachtig uitzicht op de vallei. Steeds vraag ik me na de ronding van een bergkam af of we Namche nu eens zien liggen. 
Namche is erg gegroeid, aldus mensen die er al eerder zijn geweest. Er schijnt veel te zijn bijgebouwd. We overnachten in een mooie lodge en daar gaan we weer voor het eerst onder de douche. Nou ja, douche, het is een straaltje veel te heet (!) water. Maar toch wel lekker en voor het eerst in ruim 3 weken zie ik mezelf weer. Best schrikken; er zaten niet veel vetjes aan mijn lijf, maar nu is het helemaal 'droog'. Kennelijk zijn we toch wel diep gegaan. Gelukkig hebben ze in Namche German Bakeries met lekkere taart. Vooral de apple cruble pie is erg lekker.
No comments:
Post a Comment