De volgende bestemming is Phakding. Het pad is stoffig, vies en druk. Soms loopt er een Nepalees met een pluk koeien voor je en dan is het haast onmogelijk er voorbij te komen. De paadjes zijn smal en die koeien breed. Ik voel me ellendig van al het snot. Vooral het zonlicht doet pijn aan mijn ogen en de tranen biggelen over mijn wangen. Wat een ellende. Als een zombie loop ik het pad af. Rick loopt ergens voor met Arno en hij is vast in de veronderstelling dat ik ook gezellig met iemand oploop. Niet dus. Ik zal blij zijn als ik er ben want ik kan hier niet echt van genieten.
Aangekomen in Phakding is het in de tuin van de lodge een en al gezelligheid. Vanavond is er porter party: de laatste avond van de porters. En dat betekent drinken, dansen en eten. In een grote pan wordt op een vuur een soort curry gemaakt van tientallen kilo's 'biefmiet'. Wij mogen proeven, maar ik kijk wel goed naar wat ik opeet, want zij hakken de koe met vellen, botten en de rest aan stukken en gooien het in de pan. Als je niet uitkijkt heb je een stuk zeen dat je een uur later nog moet kauwen. Ik heb een paar goede stukjes en het is ontzettend lekker.
Op ons menu staat gebakken yak en dat is echt te gek. Het smaakt naar speklapjes die je bij de hutspot eet. Na het eten trek ik het echt niet meer en duik mijn slaapzak in, zo verkouden en ziekig ben ik. Ik mis dus de porter party. Maar het lawaai is zo enorm dat ik vanuit mijn bed nog urenlang kan meegenieten ;-(
No comments:
Post a Comment